خاطره ای از جناب جهان تیغ در جزیره خارک

این خاطره رو دوست خوبمون اقا رضا دوره ی ۲۸۰ از جناب جهان تیغ  در جزیره خارک زحمتشو کشیدند .... 

برای ادامه خدمتم منتقل پایگاه دریایی خارگ شدم با توجه به اینکه جزیره بود ولی جای قشنگ وجذابی بودمن منتقل قرار گاه شدم. 

 برای اولین بار با جناب ناوبانیکم جمشیدجهانتیغ برخورد کردم فردی نظامی و با شخصیت به نظر میو مدودر همان جلسه اول اشناییمون با تک تک ناویان صحبت کرد و کلی راهنمایی در مورد نحوه خدمت و دیگر ناویان یگان توضیح داد . 

 خوشحال بودم که یک همشهریم فرمانده منه اخه من اهل استان گلستان بودم و جناب هم اهل گرگان و به نظرم شهر دلند بود. 

خلاصه من افتادم گروهان حفاظت فیزیکی  که نگهبانی اماکن پایگاه را بر عهده داشت هرروز من بعدظهرها به سالن میرفتم و ورزش میکردم و جناب هم با بقیه فرماندهان میومد سالن و ورزش میکردند و تو ورزش از بقیه سرتر بود و رزمی و فوتسال بازی میکرد و هرشب هم موقع خواب و خاموشی میومد به یگان سرکشی میکردو امار و اماکن را چک میکرد .  

انصافا فرد خوبی بود به مشکل بچه ها رسیدگی میکرد و یا به درد دل بچه ها گوش میکرد و راهنمایشون میکرد.همیشه چهره خوبی از ایشون تو ذهنم بود. 

 تا اینکه یه روز من با دو سه تا از بچه های کرمانی اشنا شدم البته اونا اعتیاد داشتند و مواد مصرف میکردند و منم با اونا گهگاهی عشقی شرکت میکردم.یه روز غروب ایام عید من و اون سه نفر برای کشیدن مواد به مخفیگاه خودمون که یک منبع اب استوانی شکل از بتن کنار میدان صبحگاه بود و حدود60متری ارتفاع داشت رفته بودیم ما طبقه بالای این منبع رفتیم که کسی تا اون موقع اونجا نیومده بود و واقعا هم سخت بود کسی بالای اون بیاد . 

 ما با خیال راحت مشغول حال خودمون بودیم که یکدفعه یکی از بچه ها خوشکش زد انگار جن دیده باشه و نمیتونست صحبت کنه که با اشاره پشت سرمونو نشون داد و ما هم وقتی نگاه کردیم مثل جن زده ها از جا پریدیم  باورمون نمیشد ودیدیم جناب جهانتیغ داره مارا نگاه میکنه اون لحظه به ما چیزی نگفت و فقط گفت برید پایین . 

پایین که رسیدیم چشمتون روز بد نبینه چنان با دست یه سیلی به من زد که من گیج شدم هنوز منگ بودم که سیلی دومی را محکمتر خوردم و همونجا نشستم  با اون سه نفر دیگه هم همین برخورد رو انجام داد. 

خیلی ترسیده بودیم و ابروم در خطر بود خلاصه ما را برد دفتر ش و چند دقیقه ایی در سکوت و ترس و دلهره طی کردیم .با ما صحبت کرد و ما هم بهش قول دادیم که دیگه طرف این مواد لعنتی نریم و از همون غروبش ما را جناب میبرد ورزش در سالن و میدان صبحگاه و باور کنید روزی 2ساعت فقط با خودش میدویدیم و از اونجایی که جناب خودش افسر تکاور از نیروی زمینی بود ما اگه یکدور در میدان میزدیم او 2دور میزد و بالاخره ما به کمک جناب ترک کردیم و از اینکه مارا تحویل بازرسی نداد و مثل یک برادر دلسوز با ما برخورد کرد ازش تا یادمون باشه به نیکی یاد میکنیم . 

این یکی از خاطرات من از جناب ناوبانیکم تفنگدار دریایی جمشید جهانتیغ بود البته بازهم دارم براتون مینویسم. 

جناب جهانتیغ ما خیلی مخلصیم میخوام اگه اجازه بدی خاطره یعدی من موضوع ناوی مهنایی و جناب امون جانشین شما  و برخورد شما با اون گروه را بگم . اجازه هست.  

اقا رضا دستتون بابت این خاطره درد نکنه. منتظر جواب جناب جهان تیغ باشید.. شما میتونید دوستاتون رو از این وبلاگ اگاه کنید تا برای اونها هم تجدید خاطره بشه  

دوستان عزیز خاطره بعدی چند روز دیگه اعلام میشه و محتوای خاطره اقراری هست که قراره منو حامد و پویا به زبون بیاریم... پس تا چند روز دیگه بای بای