هیچ میدونستید جناب جهانتیغ در بین ما جاسوس داشت؟

این خاطره من مربوط میشه به لو رفتن یکی از جاسوسان جناب ناوبان جمشید جهانتیغ که هرگونه اتفاق و موردی که در یگان می افتاد بلافاصله به جناب اطلاع می دادندو ایشون هم سربزنگاه به محل میرسید و برخوردهای قاطعی با انان میکرد .

  البته بیشتر بچه های خلافکار یگای در تعجب بودند که جناب چگونه از این وقایع اطلاع پیدا میکنه خلاصه اونها هم با گذاشتن تله هایی تونستند یکی از این جاسوسها را شناسایی  کنند. 

 البته قابل به ذکر هست با توجه به گستردگی یگان در سطح جزیره خارک به نظر من استفاده از این نوع جاسوسان برای اطلاع یافتن وقایعی که شب و روز یا مواقعی که مسولین یگان نیستند یا رو زهای تعطیل امری ضروری برای یک فرمانده میباشد.  

 به نظر من جناب خوب از این حربه استفاده میکرد و اطلاعات وی در مورد یگان واقعا به روز بود چون سیستم جاسوسی او قوی بود.خلاصه بچه های خلافکار که دل پری از این جاسوسها داشتند میخواستند درس خوبی به این نفر بدن تا درس عبرتی برای بقیه جاسوسان ناشناخته باشد 

 

 خلاصه شبی که اون نفر نگهبان بود میخواستند سه نفری سر پست نگهبانی او برن و درس خوبی به او بدن. این سه نفر که بیشتر از بقیه از این جاسوسها ضربه خورده بودن ساعت حدودا یک نیمه شب با صورت پوشیده سر پست نگهبانی او میروند و میبینند که نگهبان سر پست خوابیده  و بهترین فرصت را دیدند برای ادب کردن او تا اونا میخواند بهش حمله کنند روزگار خودشونو سیاه مبینند چون در حدود سه چهار متری خودشون جناب جهانتیغ را میبینند اونا بلافاصله پا به فرار میذارنولی دونفرشون توسط جناب و نگهبان جاسوس گیر میافتن و نفر سوم هم توسط اون دو نفر شناخته میشه .  

 خلاصه اونا توسط جناب درست و حسابی ادب میشن و این قضیه باعث شد که تا مدتی خلافکارهای یگان خودشونو جمع و جور کنن.چون اونا میدونستن  سیستم اطلاعاتی یگانی جناب بیشتر از اونیه که فکرشو میکردن . در ضمن قضیه اون سه نفر هم توسط جاسوسانی که نقش خلافکارو بازی میکردن لو رفته بود و قضیه رو اونا به جناب اطلاع داده بودن.خلاصه اون سه نفر از یگان به پاسگاههای دیده بانی دور جزیره که مربوط به خود نیروی دریایی بودمنتقل شدند و هر یک ماه با دیگر پاسگاهها جابجا میشدن. و اون نفر جاسوس لو رفته را هم جناب جهانتیغ به سایت رادار پایگاه که همشهریهای خودش هم اونجا بودن منتقل کرد .و هر روز صبح و غروب هم جناب میرفت به انان سرکشی میکرد .  

البته جناب جهانتیغ بعد از این موضوع خیلی با اونا دوستانه صحبت میکرد و اونا را نسبت به اشتباهاتشون اگاه میکرد. 

یادمه موقعی که اونا ترخیص شدن با یه جعبه شیرینی به دفتر جناب اومدن و باور کنید با گریه خدا حافظی کردن.  

(این هم خاطره اقا رضا دوره ی ۲۸۰ در جزیره خارک که از زبان خودش گفته شده) 

 

راستی یادم رفت بگم اخر این وبلاگ شماره صفحات رو نوشته که میتونین مطالب قبلی و قدیمی رو از اون طریق ببینین یا این به قسمت (لیست اخرین دست نوشته ها ۹ مراجعه کنید. اینقدر نپرسید